تاریخچه زالو درمانی
زالو از قرنهای پیش(25 قرن) در کشورهای بزرگ زمان خود از جمله ایران ،روم ، هند و پس از مدتی در اکثر نقاط اروپا مورد استفاده پزشکی قرار گرفت .
زالو به جراح کوچک شهرت دارد و از قرن نوزدهم به بعد میتوان گفت که زالو یکی از روش های موثر درمانی قلمداد میشده است و در بسیای از بیماریها نظیر سردرد ،تب ،زخم های عفونی ، دمل ، آبسه ، هموروئید و … موثر بوده است .
در ایران هم ،زالودرمانی در کنار اعمال یداوی دیگر دارای مورد استفاده قرار می گرفته است . زالو درمانی عنوان یک روش درمان و پیشگیری پذیرفته شده و شناخته شده حضور داشته است و مردم شهری و روستایی ایران می‌دانستند که علاج بسیاری از عفونت ها، زخم‌ها و کسالت‌های بدن با زالو اندازی ممکن است.
بیش از 20قرن است که از زالو به شکل ابزار سوزنی شکل ( ابزاری که به بدن می چسبد و خون را می‌مکد ) در درمان بسیاری از بیماری ها استفاده می شود. زالو از خانوده کرمهای حلقوی می باشد (در بیان عامیانه پسرعمو کرمهای خاکی ) که هم در آب و هم در خشکی زندگی می کنند (زندگی در خشکی تا زمانیست که رطوبت در پوست انها باشد )
زالوها زندگی انگلی دارند 70 درصد بدن انها را دستگاه گوارش تشکیل داده است . دارای دو بادکش قدامی و خلفی بوده است . بادکش خلفی آنها بزرگتر و به کمک آن خود را به طعمه می چسبانند و نگه می دارند . از بادکش جلویی هم جهت گزش و خونخواری استفاده می کنند
یکی از دانشمندان شاخص که در بسیاری از درمان های خود از زالو استفاده می کرده است حکیم ابوعلی سینا بوده است .
ابوعلی سینا دریکی از توصیه های خود فرموده است : از زالوهایی که کرک‌ریز و نرم دارند یا لاجوردی رنگ هستند پرهیز کنید زیرا دچار غشی، خونریزی، تب، سستی و قرحه‌های بدخیم خواهید شد. از زالویی استفاده شود که در آبهای خزه‌دار که محل زیست قورباغه‌هاست نمو کرده و نه زالویی که در آبهای گل‌آلود سیاه بوده است. زالوهای پزشکی از ترکیب رنگی بالا برخورددارند .
مهد زالو پزشکی ایران ، خطه شمال کشور می باشد که در تالابها کم عمق می باشد . گونه های بسیاری در این خطه وجود دارد اما دو نژاد هستند که جنبه درمانی دارند 1- نژاد اورینتالیس 2- نژاد مدیسینالیس
بنابراین هر زالویی که به چشمان میخورد زالو پزشکی نیست . بطور کلی زالو ، در ایران از پراکندگی بالایی برخوردار است و در تمام مناطق کشور میتوان گفت می باشد . اما باز هم اشاره میکنیم که زیستگاه زالو پزشکی عنوان شده در شمال کشور می باشد
زالو از «حجامت» بهتر است و دلیل آن هم این است که زالو خون را از عمق بدن می کشد و همچنین دارای آنزیم فراوان است . حجم خون مهم نیست بلکه آنزیمی که زالو از خود ترشح می کند مهم است .
زالو باید از گیرایی بالایی برخوردار باشد تا سریع موضع مورد نظر را گزش نماید .موضع مورد نظر باید فاقد بو باشد چرب نباشد .
همچنین بدن بیمار نباید سرد باشد ، گرم بودن موضع باعث تحریک گزش زالو می شود .
دستگاه عضلانی زالو کامل، پرکار و قوی است. زالوها جانوران لاشه‌خوار، شکاری یا انگلی بوده و گروهی از آن ها دارای عادت خونخواری هستند. زالوهای خونخوار توسط بادکش به میزبان چسبیده، پوست آن را سوراخ می کنند. سپس یک آنزیم ضد انعقاد به نام هیرودین ( اصلی ترین آنزیم زالو ) آزاد کرده و از خون میزبان تغذیه می‌کنند.
جهت انجام زالو درمانی ،به تعدا زالو دقت شود ، برخی افراد بعضا خود اقدام به زالو اندازی می کنند و جهت کاهش هزینه تعداد خیلی کم می گذارند اینکار در برخ یموافع نه تنها خوب نیست بلکه موجب حاد تر شد بیماری میشود .تا میتوانید با مشورت پزشک افدام به زالو درمانی نمایید .
پس از جدا شدن زالو و اتمام خونخواری ، موضع مورد نظر را با پنبه سوخته بهمراه زردچوبه و عسل پانسمان نمایید ، اگر پس از زالو اندازی خون بند نمی‌آید با استفاده از نوره ، خاکستر یا سوده نرم (یا پودر باقلا و زردچوبه ) خونبندی انجام شود. اگر باز هم متوقف نشد از ویتامین K استفاده نمایید اگر زخم متورم شد از پمادهای خشک کننده میتوانید استفاده نمایید
